Η ΕΕΦ και το Μουσείο Φιλελληνισμού τιμούν την μεγάλη Γαλλίδα Φιλελληνίδα Juliette Récamier.

Η Jeanne Françoise Julie Adélaïde Récamier (1777-1849) γεννήθηκε στη Λυών και υπήρξε μία από τις σημαντικότερες οικοδέσποινες σαλονιού στο Παρίσι, με το φιλολογικό της σαλόνι να αποτελεί σημείο συνάντησης πολιτικών, διανοουμένων, λογοτεχνών και καλλιτεχνών της εποχής. Σπούδασε σε μοναστηριακό σχολείο στη Λυών και υπήρξε σύζυγος του τραπεζίτη Jack Récamier.

Η Récamier ήδη από την ηλικία των 19 ετών είχε αναπτύξει ένα ευρύ δίκτυο σχέσεων με σημαίνουσες προσωπικότητες της υψηλής κοινωνίας των Παρισίων, ενώ η ίδια, χάρη στο χαρακτήρα και τη γοητεία της επηρέασε καταλυτικά τη μόδα των αρχών του 19ου αιώνα. Εμπνεόταν από την Κλασική Αρχαιότητα, ακολούθησε τον Αυτοκρατορικό ρυθμό που επικράτησε κατά την Πρώτη Αυτοκρατορία, ενώ ήταν από τις πρώτες που υιοθέτησαν το «ελληνικό στυλ».

Το 1819 σχετίσθηκε με το Γάλλο λογοτέχνη, πολιτικό και μεγάλο Φιλέλληνα Chateaubriand. Η Récamier ήταν μία από τις πλέον σημαντικές Φιλελληνίδες της Γαλλίας και δραστήριο μέλος του Φιλελληνικού Κομιτάτου στο Παρίσι. Η Madame Recamier αλληλογραφούσε με τον Φιλέλληνα Γάλλο στρατιωτικό Olivier Voutier (1796-1877), όσο εκείνος βρισκόταν στην Ελλάδα, και στη συνέχεια συγκέντρωσε και εξέδωσε τις μακροσκελείς επιστολές, στις οποίες ο Voutier περιγράφει τα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων, ιστορικούς τόπους και σκηνές από μάχες, υπό τον τίτλο «Γράμματα για την Ελλάδα». Τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου, που συγκίνησε τους Γάλλους υπέρ του Ελληνικής Επανάστασης, προορίζονταν για το Φιλελληνικό Κομιτάτο.

Η Récamier υπήρξε μία επιδραστική προσωπικότητα σε ό,τι αφορά στο φιλελληνικό κίνημα. Η αγάπη της για την Ελλάδα και τους Έλληνες πυροδοτήθηκε από τη σχέση της με τον ρομαντικό συγγραφέα, πολιτικό και φιλέλληνα François-René de Chateaubriand (1768-1848), και διατηρήθηκε καθ’όλη τη διάρκεια του Ελληνικού Αγώνα. Η Recamier στήριξε την Ελληνική Επανάσταση με μεγάλες χρηματικές προσφορές από δικούς της πόρους, καθώς και από έσοδα εράνων.

Η Juliette Récamier πέθανε σε ηλικία 72 ετών, στις 11 Μαΐου 1849 στο Παρίσι, προσβεβλημένη από την επιδημία χολέρας, έχοντας ζήσει μία έντονη ζωή, εμπνέοντας πάθη και καλλιεργώντας φιλίες με μερικές από τις λαμπρότερες προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών της εποχής όπως, οι Victor Cousin, Lamartine, Balzac, François Gérard, ο Canova κ.ά.