Ιστορικά ονόματα της
Επανάστασης του 1821

Γάλλος φιλέλληνας, συνταγματάρχης του πυροβολικού, που ήλθε και έδρασε στην Ελλάδα κατά την Επανάσταση του 1821.

Οι κάτοικοι που αποτελούσαν την ελληνική αριστοκρατία της Κωνσταντινουπόλεως.

Περίφημος οπλαρχηγός του Ολύμπου και φιλικός, από τη Βλάτση (Μπλάτσι) της Δυτ. Μακεδονίας.

Περίφημος θεολόγος και κληρικός από το Νιμπεγλέρ (σημερινή Νίκαια) της Θεσσαλίας. Στη Βιέννη εξέδιδε, μαζί με τον Κωνσταντίνο Κοκκινάκη, το περιοδικό ''Λόγιος Ερμής'' και αργότερα στην Καλαμάτα εξέδωσε την πρώτη ελληνική εφημερίδα (''Ελληνική Σάλπιγξ'').

Οι ξένοι που, από αγάπη προς την Ελλάδα, βοήθησαν κατά τον Αγώνα του 1821 για την ανεξαρτησία της είτε υλικά (στέλνοντας χρήματα και εφόδια) είτε ηθικά (λόγιοι, πολιτικοί κ.α.) είτε πολεμώντας στο πλευρό των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων.

Αγωνιστής του 1821, δημοσιογράφος και ιστορικός, από την Κωνσταντινούπολη, θρακικής καταγωγής.

Μυστική Εταιρεία που ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό από τους Νικόλαο Σκουφά, Εμμανουήλ Ξάνθο, Αθανάσιο Τσακάλωφ και Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο, με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό.

Επίσκοπος Δημητσάνας, λόγιος, φιλικός και εθνομάρτυς, κυπριακής καταγωγής.

Βρετανός (Σκώτος), ιστορικός και φιλέλληνας, από το Φάβερσαμ.

Γρηγόριος Δίκαιος ή Φλέσσας, ο επιλεγόμενος Παπαφλέσσας, περιώνυμος αγωνιστής του 1821. Ο Γρηγόριος Δικαίος (βαφτιστικό όνομα Γεώργιος) (Πολιανή Μεσσηνίας, 1788 – Μανιάκι Μεσσηνίας, 20 Μαΐου 1825), περισσότερο γνωστός με το παρατσούκλι Παπαφλέσσας, ήταν κληρικός, πολιτικός και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Στην Κωνσταντινούπολη γνωρίστηκε με τον Αναγνωσταρά ο οποίος τον μύησε στη Φιλική Εταιρεία στις 21 Ιουνίου 1818. Στις εργασίες της Συνέλευσης της Βοστίτσας συμμετείχε και ο Παπαφλέσσας, ο οποίος παρουσίασε τις εντολές του Αλέξανδρου Υψηλάντη σχετικά με την έναρξη της Επανάστασης στο Μοριά. Συμμετείχε σε πολλές μάχες.
Όταν το 1825 ο Ιμπραήμ πασάς εισέβαλε στην Πελοπόννησο, ο Παπαφλέσσας εκστράτευσε ο ίδιος εναντίον του. Το δρομολόγιό του ήταν αναχώρηση από Ναύπλιο, και μετάβαση διαδοχικά σε Τρίπολη, Λεοντάρι. Είχε καταφέρει να συγκεντρώσει περίπου 2.000 πολεμιστές. Στις 19 Μαΐου όταν φάνηκαν τα αιγυπτιακά στρατεύματα, περισσότεροι από 1.000 άνδρες του Παπαφλέσσα διασκορπίστηκαν και έμεινε με μόνο 600 (ή κατά άλλους 300) πολεμιστές. Στη Μάχη στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου, βρήκε τον θάνατο προβάλλοντας ηρωική αντίσταση μαζί με τους λίγους άνδρες που του είχαν μείνει. Σύμφωνα με την ιστορία, που αναφέρουν και ορισμένοι ιστορικοί της επανάστασης, μετά το τέλος της μάχης ο Ιμπραήμ ζήτησε από τους στρατιώτες του να αναζητήσουν και να βρουν το νεκρό σώμα του Παπαφλέσσα. Όταν εκείνοι το βρήκαν, τους διέταξε να τοποθετήσουν πάνω στο ακέφαλο πτώμα το κεφάλι και να τον στήσουν σε μια βελανιδιά που βρισκόταν εκεί. Τότε ο Ιμπραήμ πλησίασε το νεκρό Παπαφλέσσα και τον φίλησε λέγοντας:«Αμαρτία να χαθεί τούτος ο πολέμαρχος!», σε ένδειξη αναγνώρισης της γενναιότητας, της ανιδιοτέλειας και του θάρρους του.

Κληρικός, αγωνιστής του 1821 και ιστορικός από το Μεσορρούγι (Νωνακρίδα) Καλαβρύτων.

Φιλικός και αγωνιστής του 1821, από την Κεφαλονιά.

Γάλλος φιλόλογος και ιστορικός από το Σαιντ-Ετιέν. Με τις μελέτες του πάνω σε θέματα της ελληνικής δημοτικής ποιήσεως, που εξέδωσε σε δυο τόμους (''Δημώδη άσματα της νεωτέρας Ελλάδος'', 1825-25) βοήθησε πολύ τον Αγώνα για την ελληνική ανεξαρτησία, παρ'όλον ότι δεν επισκέφθηκε ποτέ την Ελλάδα.

Αγωνιστής του 1821, από τα Μαγούλιανα της Γορτυνίας (Αρκαδία).

Πρόκριτος των Καλαβρύτων και φιλικός που διακρίθηκε για τις πολιτικές του υπηρεσίες πριν και κατά την Επανάσταση του 1821.

Φιλικός και στρατηγός της Επανάστασης του 1821, από το Σούλι.